Overschrijden en verleggen…. Ben ik dan de enige hier die grenzen stelt?

Ik heb niet zoveel met goede voornemens, en vooral niet met die van aan het begin van een nieuw jaar, die doorgaans al na twee weken een zachte dood zijn gestorven. Ik denk dat er te weinig daadkracht spreekt uit het woord ‘voornemen’. Dat je dan van plan bent iets te gaan doen, maar er nooit echt aan zal beginnen. Ja ik ben nu eenmaal iemand van ´je doet het of je doet het niet´…

In het vorige jaar waren er voor mij ook ‘dingen waaraan ik nooit echt zou beginnen’. En ik keek wel beter uit om me ook maar iets in die richting voor te nemen. Lang leve de vrije Yvonne dus! Niet wetende dat ik mijzelf in een situatie zou manoeuvreren die mij mijn eerste goede voornemen zou opleveren: ‘Dat nooit meer!’

En zo gebeurde het dat ik ergens in het jaar 2016, te midden van mijn nu iets meer vertrouwde NOK-groep, hoorde dat ook ik eens een grens moest verleggen en het commando kreeg: je gaat mee naar de sauna. En dan bedoel ik ook echt sauna! Niet dat wekelijkse ‘je mag je badpak aanhouden’ damesuurtje op de donderdagmiddag tussen half twee en drie uur tegen extra voordelig tarief. Nee ik bedoel de full wack, dus in eva kostuum (zonder vijgenblad) rondwandelen tussen allemaal naakte mensen die ik ook niet ken (althans dat hoop je dan op zo’n moment). En dat met mijn postuur? Groot was dan ook mijn afgrijzen toen er mensen waren in mijn NOK-groep die dingen riepen als ‘geweldig’, ‘ja leuk’ en ‘heerlijk toch?’. Was ik dan de enige hier die grenzen stelde?

Ja echt, sommige mensen zitten nergens mee. Zo sprak ik laatst weer ‘die man’ die schaamteloos vertelt over zijn veel te jonge vriendin (ja ik vind er wat van) en lachend roept ‘ik ben blij dat ik nog haar heb’, als iemand hem wijst op de snelle ontwikkeling van een glimmende vleespet op zijn hoofd, terwijl er ook mannen zijn die een fortuin spenderen aan shampoos met toverformule of zelfs haarimplantaten. ‘Ga je linksom of rechtsom, is het boter of margarine? Mensen denken er altijd iets van’, is zijn stellige overtuiging, en hij legt het heel gemakkelijk naast zich neer. En dat snap ik want dan hoef je er ook (wederom) niks mee te doen…

Nou ik leg niet zo makkelijk iets naast me neer merk ik als ik bijna de sauna betreed en het lood in mijn schoenen niet in de kleedkamer is achtergebleven, maar tussen de tenen van mijn veel te blote voeten is gaan zitten. Blijkbaar is de twijfel (nou ja zeg maar angst) duidelijk aan mijn houding af te lezen want mijn geliefde NOK-lotgenoten schieten mij te hulp. ‘Wij zijn toch veel groter dan jij’, glimlachen ze, ‘kom maar tussen ons in, dan zien ze je niet’…

En dat brengt mij tot de kern, ik wilde niet gezien worden, althans niet zonder kleren. Bang voor het oordeel van anderen had ik mezelf opgesloten in door mijzelf opgelegde grenzen. Zodat ik het (eventuele) oordeel van anderen niet hoefde te zien voor mezelf. Hoezo lang leve vrije Yvonne? Ik moest eerst 49 worden en had anderen nodig om het te beseffen. Vandaar mijn goede voornemen: Mezelf niet zien? Dat nooit meer!

Grenzen leg je jezelf op. En ook al blijf je er binnen, mensen vinden er iets van. Ga je over je grenzen, ook dan vinden mensen er iets van. Dat gaat nooit veranderen. Wat wel gaat veranderen is hoe jij in de wereld staat. Tenminste, als je af en toe over je grenzen durft te gaan. Want het feit dat ik over mijn grens ging door die sauna in te gaan heeft gemaakt dat ik mijn grens kon verleggen. En dat heeft me meer opgebracht dan nog meer heerlijke saunabezoeken op zich. Zo kon ik zien dat ik beter voor mezelf kan zorgen, ik eet nu schaamteloos kleine porties gezond voer uit een keur aan bakjes voor het oog van mijn klanten. Dat was ook nogal een dingetje voor mij, maar ze vinden het prima! Ik heb vooral geleerd mezelf te zien, en er blij mee te zijn. En dat is een enorme vrijheid!

Mijn dank gaat uit naar mijn lieve NOK-vrienden (Meikel, Sandra, Carolien, Frank, Ineke en Ellen) en zelfs Maarten, de bewegingstherapeut (we hadden een beetje een valse start) en Maartje, de diëtiste (waarvan ik lang niet alles slikte), familie en iedereen die me heeft bijgestaan. JB, zonder jou had ik dit zelfs nooit kunnen doen! Iedereen bedankt voor een soms zwaar maar o zo mooi 2016! Maar ook alvast bedankt voor 2017, want dit jaar kan ik me makkelijker bewegen. Ja ook omdat ik ben afgevallen, maar vooral omdat ik meer ruimte heb gekregen binnen mijn eigen grenzen. En dat ik weet dat het nu makkelijker is om er af en toe overheen te gaan…

Heb jij ook iets of niets met grenzen? Hulp nodig om er over te gaan, ze te verleggen? Ik help je graag want dat is mijn vak. Maar bovenal, ik gun het je zo!

Yvonne